LEKCJA JĘZYKA POLSKIEGO minęła w Suwałkach. Każdy Polak zna Rotę, baśń O krasnoludkach i o sierotce Marysi czy Naszą szkapę, a jaka naprawdę była Maria Konopnicka? Oprócz garści suchych szkolnych faktów i dat z życia poetki, uczniowie naszego gimnazjum wybrali się do Muzeum im. Marii Konopnickiej, które powstało w 1973 roku i mieści się w zabytkowym budynku z pierwszej połowy XIX wieku, w którym urodziła się i spędziła wczesne dzieciństwo Maria Konopnicka z Wasiłowskich.Tam uczniowie poznali anegdoty, relacje bliskich i bardziej intymną, autobiograficzną część twórczości pisarki. Ukazuje się nich obraz odważnej kobiety, patriotki, ale nie do końca matki-polki, feministki i emancypantki, nierzadko łamiącej tabu społeczne, a więc wizerunek znacznie odbiegający ze szkolnych akademii. Maria Konopnicka z Wasiłowskich urodziła się 23 maja 1842 roku w domu, w którym obecnie znajduje się muzeum poetki. W mieście nad Czarną Hańczą spędziła 7 lat, później z rodzicami wyjechała do Kalisza. Niestety nigdy więcej nie powróciła do Suwałk, ale do czasów spędzonego tu dzieciństwa wracała w późniejszej twórczości. Główny budynek muzeum przeszedł kapitalny remont. Uczniowie zwiedzili nowoczesną atrakcyjną wystawę Pieśń o domu” poświęconą życiu i twórczości Marii Konopnickiej. Zaprojektowana jest z użyciem indywidualnych scen instalacyjno-rzeźbiarskich, tworzących ciąg emocjonalnych i poetyckich przestrzeni, w której osadzona została warstwa dramatyczna i informacyjna. Poprzez elementy scenograficzne, wykorzystanie oryginalnych obiektów muzealnych, grafikę i nowoczesne rozwiązania multimedialne na wystawie przedstawiona została biografia oraz twórczość poetki.
LEKCJA HISTORII pod tytułem ,,BO Wolność krzyżami się mierzy, histori ten jeden ma błąd” mijała w kinie, gdzie nłodzież oglądała „Czerwone maki” Krzysztofa Łukaszewicza (2024) To pierwszy polski film fabularny o bitwie pod Monte Cassino. (Dramat, 120 min.) W filmie scenarzysta i reżyser Krzysztof Łukaszewicz mierzy się z jednym z najważniejszych współczesnych polskich mitów. Bitwa o Monte Cassino, bohaterska, ale też krwawa i tragiczna, jeśli spojrzymy na kontekst losów Polski w II wojnie światowej, zdaje się być dla twórcy pretekstem do snucia opowieści – tak przerażająco aktualnej – o postawach wobec dramatu wojny. FIlm pokazuje finał kampanii, czyli zdobycie masywu Monte Cassino w maju 1944 roku. Stawka była wysoka, chodziło o otwarcie drogi na Rzym, chronionej przez niemieckie umocnienia zwane Linią Gustawa. W czterech próbach przełamania niemieckiej obrony i zajęcia klasztoru brali udział Amerykanie, Brytyjczycy, Kanadyjczycy, Hindusi, Nowozelandczycy, Gurkhowie, Francuzi, Algierczycy i Marokańczycy. I oczywiście żołnierze 2 Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Władysława Andersa. I to właśnie im udało się zdobyć klasztor i okalające go wzgórza, co pozwoliło aliantom na przełamanie Linii Gustawa. Zwycięstwo okupione było jednak wielkimi stratami. W starciach o Monte Cassino poległo ponad 1000 polskich żołnierzy a 3000 zostało rannych. To ukazanie tragicznego wymiaru bitwy jest największym atutem filmu.
LEKCJA JĘZYKA LITEWSKIEGO odbyła się, gdy mijaliśmy pomnik biskupa i litewskiego poety Antanasa Baranauskasa. Ur. 17 stycznia 1835 r. w Anykšciai (Litwa), zmarł 26 listopada 1902 r. w Sejnach. Biskup, poeta, językoznawca, matematyk. W 1897 roku został biskupem sejneńskim. Był pierwszym biskupem, który podczas uroczystej konsekracji w katedrze sejneńskiej do wiernych przemówił w języku litewskim. Antanas Baranauskas zasłynął ze szczególnych zdolności. Jego utwór „Anykščių šilelis“ (Borek oniksztyński), opiewający piękno litewskiej przyrody zaliczany jest do klasyki literatury litewskiej.
INTEGROWANA LEKCJA GEOGRAFII, PRZYRODY I RELIGII odbyła się w Wigierskim Parku Narodowym. Na wzgórzu, oblanym z 3 stron przez wody jeziora Wigry dostojnie prezentuje się już z daleka sylwetka wigierskiego klasztoru. To prawdziwa perełka architektury, która powstała w bajkowym miejscu. Sceneria i otoczenie jeziora, lasów oraz pagórków Suwalszczyzny nadaje klasztorowi na Wigrach wyjątkowego uroku. Uczniowie poznali życie klasztorne Kamedułów i ich surowe zasady. Intrygującym miejscem w klasztorze są eremy, czyli niewielkie domki pustelników. W 1668 roku Kameduli osiedli na niewielkiej wyspie na jeziorze Wigry. To miejsce było idealne, zgodne z regułami kamedulskiego zakonu, czyli z dala od ludzi, w odosobnieniu oraz w otoczeniu dzikiej puszczy.
W Studzienicznej zwiedziliśmy Kapliczkę Najświętszej Marii Panny wraz z cudowną studzienką znajdującą się na Grądziku. Sanktuarium w Studzienicznej jest jedną z atrakcji Podlasia, to miejsce kultu maryjnego. W 1999 roku odwiedził je papież Jan Paweł II, w czasie swojej pielgrzymki.
W Augustowie nasza grupa skorzystała z godzinowego rejsu ekskluzywnym i nowoczesnym statkiem po rzekach i jeziorach. To była odprężająca wycieczka pokazująca meandry Pojezierza Augustowskiego na krótkich odcinkach wymienionych wód. (Rzeka Netta, Jezioro Necko, Rzeka Klonownica- najkrótsza rzeka żeglowna w Europie, Jezioro Białe, Jezioro Rospuda)
LEKCJA TECHNOLOGII obbyła się w pensjonacie wigierskim przy ognisku. Młodzież piekła kiełbaski i dzie·a się wrażeniami z pouczającej wycieczki.
INTEGROWANA LEKCJA MUZYKI I TAŃCA obbyła się późnym wieczorem przy zabawie dla młodzieży😉
Dziękujemy serdecznie wspaniałemu kierowcy panu Wiktorowi za bezpieczną drogę oraz przewodniczce pani Elżbiecie Klukowskiej, która zaopiekowała się również piątką aktywnych gimnazjalistów z Gimnazjum imienia księdza Józefa Obrembskiego w Mejszagole.
